رواية عشق أولاد العم بقلم ندا سمير
ندى بابتسامه:ممكن تيجى معايا تساعديني
خديجه:اكيد ي انستى
ندى برفض:انستى؟؟!لا انا هقولك خديجه وانتى قوليلى ي ندى احنا فى نفس السن تقريبا
خديجه بابتسامه:ماشى ي ندى
ندى بضحك:ايوه كده خلى الشمس تطلع ووقفوا يعموا الفطار سوا
خديجه بابتسامه: يعنى انتى بنت عم الوحوش دى؟!
ندى بضحك:تخيلى 😂 انا صراحه لسه مشوفتش غير واحد بس فيهم
خديجه باستغراب:مين
ندى:انا مش عارفه اسمه لحد دلوقتى
خديجه:اكتر واحد يخوف فيهم الاستاذ فهد عصبى جدا وملوش فى الهزار ومش بيسامح حد غلط ابدا
ندى:ربنا يسترها ي رب مقابلهوش خالص 🙂
خديجه:يلا ناقص خمس دقايق على أنهم يتجمعوا
ندى:طب يلا نجهز السفره بسرعه
خديجه بتذكر:اه صحيح فيه واحده كمان بتشتغل هنا بس هى مجتش انهارده
ندى بابتسامه:خلاص بكره انشاء الله اتعرف عليها ونكون صحاب
___على المائده
اجتمع الكل
الجد كان على رأس الطاوله وجنبه من اليمين محمد (والد فهد)وجنبه مراته منار وبعدين فهد وفارس وفيروز
والجنب الشمال كان فيه احمد ومراته ليلى وولادهم ساجد ويوسف
الجد بابتسامه وهو بيوجه كلامه ل ندى:اقعدى ي حبيبتى جنب منار الكرسى الفاضى دا
الكل بص للجد وعندهم ملايين الاسئله بس محدش اتكلم
الجد لاحظ نظراتهم ليه
الجد بابتسامه:طبعا كلكوا عايزين تعرفوا هى مين دى صح ؟
الكل حركوا راسهم بمعنى صح
الجد:اقدملكوا ندى بنت على ابنى الوسطانى
الكل كان فى حاله صدم#مه تامه ومحدش عرف ينطق بكلمه
فهد قطع الصمت دا وقال:مستحيل تكون هى دى واحده نصابه
الجد:........
الكل:ايييه؟!!!!
