روايه براءتي _ بقلم كوكي سامح
وفهد عرف بالكلام ده
" ام فرحات بثقه" اومال.. انا قولتلو علشان
انبهو من خوفى عليكى يا بنتى.. ده حتى
لقى الورقه ومشى بيها
براءه بفز-ع.. علشان كده مش بيرد عليه
يا وقعتى السوده.. ليه يارب كده
" ام فرحات ب استغراب" انتى زعلانه ليه
المفروض تفرحى ان ربنا نجاكى
براءه بانه-يار وضرب-ت بإيدها على خدها.. مش
مع فهد وطلبت منها تمشى وهى هتنام لوحدها
ام فرحات سابتها وخرجت
براءه بتكلم نفسها وبدموع وبانهيار.. انا لازم
اهرب من هنا وبسرعه وقامت علشان تحضر
شنطتها سمعت صوت فريده بتصوت
وخرجت تشوف فى ايه
كانت ماسكه جمبها وتعبانه
دخلت معاها اوضتها وقعدت معاها
وادتها العلاج بتاع جمبها ونامت معاها
غصب عنها..
___ فى صباح اليوم التالى ____
فى شقه فهد.. الفون رن الساعه 9 صباحا
وكان شريف وقالو يجهز علشان جهز التصريح
بزياره علام
قام من مكانه بسرعه البرق وبنفس هدومه
وخد عربيتو على القسم
وكان شريف فى استقبالو وخد منه التصريح
ولما طلب يروح معاه رفض
شريف قلقان من شكل فهد وبيفكر يا ترى
فى ايه حصل بعد القضيه
فهد خرج بسرعه وطلع بعربيته على سجن
الرجال وطلع التصريح ودخل يقابل علام
علام لما شاف فهد انهار وكانت مف-جأه بالنسبالوا
