رواية هتحدي الظروف كاملة بقلم/ فاطمة عيد

زين : اولا دا شيء ميخصكيش .. ثانيا دى مراتى يعنى مطالب منك تحترميها عـ،صب عنك واياكى تقولى كلمه واحده ف حقها لانى والله ما هرحمك .. فاحفظى مقامك واتلمى
سوزى : لا مش هتلم .. ( تبص لكل صحابها وتتكلم بعصپيه  ) .. ممكن تقولولي الانسيال بتاعى فين ! .. احنا مش اول مره نسافر مع بعض .. اشمعنا المرادى اتسرق يعنى ؟؟

معاذ : شوفيه كويس ف الشاليه او ف اوضتك جايز مخدتيش بالك منه .. ليه افترضتى انه مسروق ؟
سوزى : دورت عليه ف كل مكان ف الشاليه ملقتهوش .. يبقي اكيد حد خده .. وكلنا مش اول مره نتجمع .. لكن هى اول مره تتجمع معانا وحاجه تختفى كده
احمد : مش شرط يبقي اتسرق ممكن يكون وقع منك
ساره " صاحبتهم " : احمد معاه حق جايز وقع منك ف الطريق او نسيتيه ف القاهره مثلا
سوزى : خلاص يعنى كلكو اتجمعتوا انها مسرقتش حاجه !! .. 

تمام يبقى افتشها وافتش شنطتها وبعدين نتكلم
( لسه هتقرب عليها .. زين يقف قدام روح )
زين بزعيق : انا اقسم بالله محترمك لحد دلوقتى .. لكن اى حركه هتعمليها ولا كلمه هتقوليها .. هندمك .. انا عاوزك تجازفى بس وتقربى منها وشوفى انا هعمل ايه
( سوزى تبصله بعصپيه  وتطلع اوضتها .. زين يشد روح من ايدها ويطلع الاوضه .. يدخلوا الاوضه ويقفل الباب )
زين : حضرى الشنط وانا هنزل اشوف مكان نقعد فيه
روح : زين
زين : نعم
روح : انا مسرقتش حاجه .. ا........
يقاطعها زين : انا مطلبتش منك انك تبررى تمام .. جهزى الشنط واقفلى الباب ولو مين خبط عليكى متفتحيش
روح : حتى لو انت خبطت مفتحلكش ؟!
( يغمض زين عينه بعصپيه  بيحاول يهدى نفسه .. هو مش حمل غباءها اطلاقا .. ف دماغه مليون فكره وفكره وحاليا مش رايق لاى سؤال او نقاش )
زين بعصپيه  مكتومه : ارجوكى مش وقته غباء تمام .. انا مش ناقص حقيقي