رواية عشق الزين
زين: مش فاهم ناوى. على ايه بالظبط
مراد: لا انت فاهم كويس يا زين...... ناوى ايه على علاقتك انت وليليان
زين: معرفش علاقتنا بتجرى بسرعه اوى يا مراد
.... والسرعه دى مدايقنى ومبقتش قادر اوقفها...... ومش عارف اذا كان السبب منها هى ولا منى. انا
..... بس الاكيد انا لسه عند وعدى من عم حسن وعدى مماتش بموته مش زين الجارحى للى يعمل كدا
مراد: زين سيب نفسك وبطل تسيطر على مشاعرك كدا غلط
زين بشرود: انا مبقتش قادر حتى اسيطرعلى مشاعرى
زين فاق على تصفير مراد
زين: تصدق انك رخم.... قوم يالا روح ظبط الامور عشان الوفد
****************
فى الجامعه
سارة : مالك يا ليلو شكلك تعبان كدا
ليليان: اممم انا تعبانه فعلا بس مش ج-سمى قلبى... قلبى الى وج-عنى
سارة: ليه كدا فى ايه مانا سايبكى امبارح كويسه
ليليان: فاكرة عم حسن اللى حكتلك عنه ..... اهو م١ت هو كمان وسابنى
سارة ضمت ليليان لح-ضنها: البقاء لله يا حبيبتى.... ياقلبى عشان كدا قلبك كان مقبوض امبارح
ليليان: انا ضهرى انكسر بجد
سارة: متقوليش كدا زين موجود وانا كمان اهو مش هانسيبك ومعاكى وفى ضهرك
ليليان: فى يوم من الايام يزهق منى ..... فى يوم من الايام هايحب واحدة ويتجوزها ويطلقنى..... فى يوم من الايام هارتمى فى الشارع وابقا وحيدة
سارة: لا انا كدا ازعل منك وربنا..... خلاص يا ليلو انتى بقيتى صاحبتى واختى ولا يمكن اسيبك ابدا
ليليان: ربنا يخليكى ليا يا سارة
***************
فى الجامعه بس فى مكان تانى بعيد عن ليليان وسارة
: عمر باشا سرحان فى ايه
عمر: هايكون فى ايه ... اكيد فى الصاروخ اللى هناك دا
: بس يا عمر دى مش سكتك باين عليها ملهاش فى الشمال
عمر: لو ملهاش يبقا ليها يابا....... انا سبحان ماصبرنى عليها اصلا انا مبقتش قادر من اول يوم شوفتها وانا نفسى فيها
: خلاص البنات دى مبتجيش الا بالغصب
عمر: صح انت صح الغصب احلى حاجة
عمر الليثى ابن رجل اعمال ساقط وبعيد كتير مالوش الا فى البنات مدلع اوى وبيسقط بمزاجه عشان الجامعه المكان الوحيد اللى بيوقع البنات منه
**************
فى الشرقيه
ايمان بتتكلم فى التليفون وبتعيط
ايمان: عاوز ايه يا عبد الرحمن
عبد الرحمن: ايه عاوز ايه دى هو انا غلطت فى ايه انا بتصل بيكى اواسيكى تقومى تكلمينى بالطريقه دى
ايمان: شكرا مش محتاجة شفقه من حد
عبد الرحمن: اخص عليكى يا ايمى بقا انا بعد دا كله بشفق عليكى.... ايمان انا بحبك
ايمان: ولما انت بتحبنى مجتش تتقدملى وابويا عايش
عبد الرحمن بنرفزة: انت بتتكلمى وكانك مكنتيش معايا خطوة بخطوة فى القرف اللى كنت فيه.... لكن هافضل اقولك وابررلك ان كنت مستنى موضوع ليليان بنت عمى يهدى واهى الحمد لله موضوع خلص بهروبها
ايمان: وانت مفكر ان ابوك خلاص هايسكت هو ولا عمك لا دول هايجبوها ويجوزهالك علشان انت الكبير
عبد الرحمن: والله ما بحبها يابنتى دى طول عمرها اختى الصغيرة يا ايمان انا بحبها فعلا بس اختى.... طب تعرفى انا حزين ان هى هربت وعاشت لوحدها مهما كان دى بنت وخايف عليها من الزمن اذا كان وهى عايشه فى وسط اهلها كانوا بيأذوها مابالك بقا بالغريب
ايمان بتنهيدة: ربنا معاها بابا كان بيحبها وانا كمان بحبها اوى دى كانت صاحبتى الوحيدة..... بس لو كانت معايا فى الظرف دا كانت هونت عليا كتير
عبد الرحمن: معلش يا قلبى.... مسيرها نلاقيها بس بعيد عنهم.... على فكرة انا قدمت فى البعثه ولو وافقوا باذن لله هاجى واتقدملك واخدك انتى ووالدتك ونسافر
ايمان بقلق: طب واهلك... وبابك هايوافق دا مكنش بيطيق ابويا الله يرحمه
عبد الرحمن: هاتجوزك غصب عن الكل .... يوافق ولا ميوافقش مبقتش فارقه كله بيدور على مصلحته.... يا ايمى ازاى ممكن تتخيلى ان انا اتخلى عنك دا انتى حب الطفوله
ايمان: ربنا يعدى الفترة دى على خير.... جرس الباب بيرن شكلها سهى
عبد الرحمن بضيق: انا زعلان منك مش انا قولت بلاش سهى الزفت دى ولا هى شكلك ولا من تربيتك ولا من اسلوبك.... دى شمال
ايمان: طب اعمل ايه والله ما عارفه اخلع منها لزقت فيا... وبعدين انا بكرة اسلوبها جدا بس جت وعزتنى ووقفت جنبى مينفعش اقفل بابى فى وشها
عبد الرحمن: طيب لاخر مرة بقولك ابعدى عنها
ايمان: حاضر
عبد الرحمن: يلا انا هاقفل هاتعوزى حاجة اجبهالك
ايمان: لا يا عبد الرحمن شكرا
عبد الرحمن: سلام يا قلبى
ايمان قفلت وخرجت تشوف مين كان بيرن وسالت مامتها
ايمان: ماما كان بيرن الجرس
توحيده: دا احمد كان جاى يسالنا فى حاجه عاوزينها
ايمان: اه فيه الخير..... انا كنت بحسب سهى
توحيدة بضيق: لا مش زفته
ايمان: اه من حق يا ماما مين الراجل الى كان واقف فى كل حاجة يوم ميت بابا
توحيدة بارتباك: وانتى شوفتيه فين... انتى كنتى تعبانه ونايمه هنا
ايمان: دى سهى اللى يومها سالتنى.
توحيدة: دا قريبى من بعيد وببشتغل فى السعوديه ومتجوز ولما عرف جة على طول ومشى عشان سايب مراته لوحدها...... وبعدين قصرى من البت دى عشان هاتوقعك فى مشاكل
ايمان: حاضر.... والله انا كمان مخنوقه منها دى لازقه فيا لزقه
****************
فى شركه الجارحى
سهيله: زين باشا..... الوفد الالمانى وصل
زين: طيب حضرى الورق وبلغى مراد
سهيله بخبث : تمام.... بس فى مشكله ليليان مجتش لغايه دلوقتى
طبعا سهيله كانت فى نيتها توقع ليليان فى مشكله لتاخيرها
زين: مش مشكله عادى. انتى الى هاتحضرى معايا الاجتماع.... جهزى كل حاجة
سهيله خرجت وفى نفسها لا بقا دا اكيد الموضوع فى ان ولازم اعرفها
****************
فى الجامعه
سارة: تعالى يابنتى نشرب حاجة انا صدعت ولسه اليوم طويل
ليليان: صدقينى مش قادرة روحى انتى
سارة: طيب... خليكى وانا هاروح واجاى بسرعه
ليليان واقفه لوحدها جه عمر الليثى عليها ووقف فى وشها وقرب
عمر الليثى: ايه الجميل واقف لوحده ليه
ليليان بصتله وقامت ومشيت وسابته وهو ادايق منها اوى وهو راح وراها
عمرمسك ايد ليليان جامد : لا يا مزة مش عمر الليثى الى واحدة زيك تسيبه وتمشى دى الجامعه كلها بتقفلى على رجل انتى فاهمه
ليليان بخوف: اوعا احسنلك هاجبلك الامن
عمر: امن مين يابنت ال.... انتى هاتيجى زى الشاطرة معايا تركبى العربيه نقضى يومين حلوين
وقرب منها وقالها فى ودانها: هايبقوا يومين حلوين اوى ..... عارفه لو رفضتى انا ممكن ادفنك مكانك ولا حد يقدر يقولى انت بتعمل ايه
ليليان عيطت جامد وعليت صوتها: سارة الحقينى
سارة جت جرى عليهم: انت بتعمل ايه يا جدع انت سيبها احسنلك
ليليان بصتلها بحذر انها متقولش اسم زين مش عاوزة تعمله مشاكل ولا تعرف حد انها مراته زى ما منبه عليها
كريم شاف الموقف كله جه جرى عليهم
كريم: لو سمحت سيب ايديها عشان مطلبش الامن
عمر شاور لحارس بتاعه يجى يضرب كريم واتخانقوا وكريم مش قدر عليهم لانهم اطول واعرض منه والموضوع وصل لعميد
****************
فى غرفه العميد
عمر: البت بنت ال...دى بتعرض عليا حاجات مش مظبوطه
سارة باندفاع: انت كداب وحيوان انت اللى كنت ماسك ايديها
ليليان بتعيط جامد: لا طبعا هو كداب محصلش
دكتور نادر ادخل علشان عمر: انتى يابت وهى هاتمضوا على فصلكوا من الجامعه عقاب ليكو وفكرتو تيجوا جنب عمر باشا
ليليان: لا لا سارة ملهاش دعوة انا هامضى لوحدى
سارة: انتى مجنونه تمضى ايه لا طبعا
*************
برا غرفه مكتب العميد
كريم عمال يتصل بزين مبيردش
كريم: رد يا باشا
سهيله ردت بقرف: الو
كريم: احم انسه سهيله لو سمحتى عاوز الباشا
سهيله: الباشا فى اجتماع مهم..... سلام
كريم: اهدى يا انسه... ليليان هانم واقعه فى مشكله كبيرة فى الجامعه لازم يعرف
سهيله: انت مجنون ليليان ايه وهبل ايه هو الباشا ماله بحته بسكرتيرة واقعه فى مشكله ولا لاه..... وبعدين هو فى اجتماع مهم سلام
وقفلت السكه وكريم: اعوذ بالله منك يا شيخه
كريم فضل يفكر يعمل وافتكر ان الوحيد اللى يقدر يوصل لزين هو مراد الالفى جاب رقمه واتصل وحظه ان مراد كان واقف فى مكتبه بيظبط ورق الاجتماع لقى رقم بيرن كتير
مراد: الو
كريم باندفاع: مراد باشا انا كريم سواق ليليان هانم
مراد باستغراب: امممممم فى حاجة يا كريم
